Өөрт халтайг өөрөө ч мэдэж, бусад нь ч хангалттай сануулсаар байвч номонд хазгай бөгөөд ёс суртахууны наад захын хэм хэмжээ, ард түмний дунд урт хугацааны туршид шалгарлаар шилэгдэн үлдэж тогтсон бичигдээгүй хууль болон эрх зүйт, хууль ёст орны бүх иргэн нь нийтээрээ заавал дагаж мөрдөх ёстой цагаан цаасан дээр хар өнгөөр бичигдсэн хуулийг ч зөрчөөд буйг мэдсээр, харсаар байж дуугүй сууж чаддаггүй, хулгайчыг хулгайч, хорлон сүйтгэгчийг хорлон сүйтгэгч, луйварчинг луйварчин, тэнэг адгуусыг адгуус гэх мэтчилэн байгаагаар нь шууд л, эерүүлэхгүйгээр хэлчихдэг “гэм” надад бий. Зарим настан, албан тушаалтан, баячууд, бяртан гэх мэт хүмүүсийг “дээдэлдэггүй”, тэдний буруутай үйлдлийг анзаарсан ч “нүдэн балай чихэн дүлий” өнгөрүүлдэггүй, бусдын нүдэнд мундаг ч минийхээр харахад “хүн-хог”-“томчууд”-ыг хүндэлж “мэддэггүй” муу хүн гэх яриа намайг байнга дагалддаг юм аа.